«پی.جی. کراولی» در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار سیاست خارجی خبرگزاری فارس در خصوص گزارش اخیر البرادعی و تأثیر آن بر صدور قطعنامه سوم از سوی شورای امنیت سازمان ملل گفت: در درون سازمان ملل من تردید دارم که چشم بینایی برای دیدن این گزارش اخیر وجود داشته باشد. همه طرفها آنچه را که مواضع موجود آنها را تقویت می‌کند از اظهارات البرادعی برداشت می‌کنند.
وی ادامه داد: آمریکا ادعا خواهد کرد که سانتریفیوژها فعالند، همکاری‌ها کاهش یافته و پرسش‌های عمده‌ای هنوز بدون پاسخ باقی مانده است. ایران و احتمالا‌ً چین و روسیه به بهبود همکاریها اشاره خواهند کرد، در حالیکه این امر بیانگر عدم اجماع نظر در شورای امنیت سازمان ملل است می‌تواند سبب شود که اقدامات دیگری توسط آمریکا و اتحادیه اروپا به طور مستقل انجام گیرد. اما این بن بست در نهایت به سود هیچ یک از طرفها نیست. طولانی شدن این مسئله، حل آن را دشوار خواهد ساخت و ممکن است سبب اشتباه در محاسبات یکی از دو طرف یا هر دو شود.
«کراولی» در پاسخ به این پرسش که گزارش البرادعی چه پیامدهای مثبتی برای ایران خواهد داشت یادآور شد؟ این گزارش به خودی خود برای تغییر پویایی موجود کافی نیست. اقدامات زیاد دیگری باید انجام شود، این درست است که ایران حق تعقیب و دستیابی به انرژی هسته‌ای صلح آمیز تحت معاهده NPT را دارد اما باید تصمیمات استراتژیک را در برخی موارد اتخاذ نماید. ایالات متحده باید محاسبات تاکتیکی انجام دهد. چه چیزی همکاری گسترده تر تهران را فراهم خواهد ساخت؟ تهدید نظامی که در واقع شرایط را به جای بهتر شدن، وخیم تر خواهد ساخت یا گفتگوی بدون قید و شرط که فرصت مناسبی را برای حل این مسئله و دیگر مسائل موجود در روابط آنان ایجاد می‌کند. مسئله این است که نه آمریکا و نه ایران بعد از گذشت 30 سال بن بست و بدگویی از هم، نمی‌دانند که چگونه فراسوی این وضعیت منفی اقدام کنند.